Mięta pieprzowa
(Mentha piperita)
Mięta należy do grona najstarszych roślin leczniczych na świecie. Już w starożytnej medycynie chińskiej była ceniona za swoje właściwości lecznicze.
Przeciwwskazania
- nadwrażliwość na miętę lub mentol
- kamica żółciowa oraz choroby dróg żółciowych
- zgaga, gdyż napar może ją nasilać
- dzieci poniżej 2 roku życia
- choroba refluksowa przełyku (GERD)
Działanie
Surowiec mięty, zwłaszcza mentol i jego estry, działa bakteriobójczo, przeciwskurczowo, przeciwzapalnie, żółciotwórczo i żółciopędnie. Pobudza układ trawienny do wydzielania soków trawiennych, co wzmacnia trawienie, poprawia apetyt i obniża ciśnienie krwi.
Mięta jest stosowana przy wzdęciach, kolkach jelitowych oraz zaburzeniach przewodu pokarmowego. Pomaga również w problemach z układem nerwowym, takich jak bezsenność, migreny, nerwobóle, drgawki nerwowe i zaburzenia menstruacyjne.
Różne przetwory z mięty, w tym olejek eteryczny, mają zastosowanie zewnętrzne w leczeniu schorzeń skórnych, takich jak świąd skóry, przekrwienie błon śluzowych nosa, oraz do płukania jamy ustnej przy zapaleniach dziąseł, gardła i krtani. Olejek miętowy jest także popularnym składnikiem kosmetyków, używanym w płynach do płukania ust, pastach do zębów, płynach do kąpieli i innych produktach higienicznych.
Warto dodać, że mięta była także wykorzystywana w tradycjach ludowych wielu kultur, nie tylko chińskiej, gdzie jej wszechstronne właściwości lecznicze były doceniane i przekazywane z pokolenia na pokolenie. Mięta jest rośliną, która dzięki swojemu szerokiemu spektrum działania znalazła stałe miejsce w fitoterapii i jest nadal popularna w medycynie naturalnej.