Ortosyfon groniasty
Orthosiphon aristatus
Charakterystyka Krzew ten ma bordową, czterokanciastą łodygę, która może osiągać wysokość do 1,5 metra. W warunkach domowych roślina rośnie do około 60 cm. Jej pędy pokryte są jasnozielonymi, ząbkowanymi na brzegach liśćmi. W czasie kwitnienia na szczytach łodyg rozwijają się groniaste kwiatostany. Kwiaty są niewielkie, kielichowate, o barwie białej lub jasnofioletowej, z długimi pręcikami przypominającymi kocie wąsy.
DZIAŁANIE
- przeciwzapalne
- przeciwutleniające
- przeciwbakteryjne
- hepatoprotekcyjne
- przeciwnadciśnieniowe
- hipolipidemiczne
- wspomagające leczenie otyłości
- gastroprotekcyjne
- diuretyczne
- antyproliferacyjne
- cytotyksyczne
WŁAŚCIWOŚCI
Ortosyfon groniasty zawiera liczne substancje bioaktywne, takie jak flawony, polifenole, glikozydy, lotne olejki oraz biologicznie aktywne białka. Jest także bogaty w potas. Zawiera również wiele innych związków o właściwościach leczniczych, w tym flawonoidy, kwasy, estry diterpenowe, triterpeny, alpha- i beta-karoten, kwas oleanowy, kwas ursolowy, kwas betulinowy, fitosterole i olejek eteryczny.
Zastosowanie lecznicze
Ortosyfon groniasty jest stosowany wewnętrznie w celu zwiększenia diurezy, szczególnie w przypadku leczenia przewlekłych i nawracających zapaleń pęcherza, nerek i miedniczek nerkowych. Jest także pomocny w leczeniu kamicy nerkowej, podrażnień dróg moczowych spowodowanych zakażeniami bakteryjnymi lub substancjami toksycznymi. Liście ortosyfonu zaleca się w przypadkach bakteryjnych zakażeń dróg moczowych, stanów zapalnych, kamicy nerkowej oraz obecności piasku w drogach moczowych.
Ortosyfon groniasty może być stosowany w różnych formach, takich jak napary czy odwary. Jest skuteczny w leczeniu ostrych i przewlekłych chorób nerek, na przykład przy obecności piasku w nerkach, a także w sytuacjach wymagających zwiększonej diurezy, takich jak dna moczanowa czy nadciśnienie tętnicze.
Przeciwwskazania: Nie stosować przy obrzękach spowodowanych niewydolnością serca lub nerek.